Toen het volk Israël uit Egypte trok, kreeg het bij de berg Sinaï de wet. Dat was ter gelegenheid van het verbond dat God met Israël sloot. Bij de Sinaï trouwde Israël met God en de wet gold daarbij als huwelijkse voorwaarde. Je kunt de wet dus beschouwen als de huwelijkse voorwaarden of als de verbondsakte. In feite is dat natuurlijk precies hetzelfde. Wat hierbij opvalt, is dat de wet alleen aan Israël werd gegeven. God trouwde immers niet met iedereen, maar specifiek met het volk Israël.
Israël heeft zich echter vanaf het begin steeds als een slechte huwelijkspartner gedragen. Ontrouw, overspel, hoererij was aan de orde van de dag. Israël had de wet, de huwelijksakte, dus verbroken. Niet eenmaal, maar ontelbaar vaak. Die wet werkte niet echt en daarom werd er een Nieuw Verbond aangekondigd. Dat was al zo’n 600 jaar voordat het Nieuwe Verbond in werking trad. In Hebreeën 8 staat dat vanaf toen het Oude Verbond nabij de verdwijning was en dus waardeloos geworden. …
De Verbondsakte
