Verblijden in lijden
Blog v. Stempvoort
1

Verblijden in lijden

Er woedt een strijd, de eeuwen door. De geschiedenis van de mensheid, sterker nog, de geschiedenis van de schepping is er één van strijd, een strijd tussen goed en kwaad. De strijd tussen de Heere God en de satan. Al het lijden op aarde, alle strijd, pijn, ellende, oorlog, honger, dood: het is allemaal de uitwerking, het uiterlijke, het kenbare en zichtbare van die geestelijke strijd. Het is de opstand van de schepping tegen haar Schepper, het is de zonde in elk mens.

Het is niet de schuld van de moslims, de Islam, de Joden, de banken, de media of wie er dan ook maar aangekeken worden op dat wat er volgens mensen mis is met de wereld.

Het is de zonde. Alle pijn, narigheid, ellende en verdriet, het is het gevolg van de zonde in deze wereld en in ons lichaam en ons leven. Die zorgt voor lijden. In een eerder blog schreef ik al eens: “God is niet onverschillig voor de wereld. De mensheid is onverschillig voor God en dáárom lijdt zij!” Inderdaad, God is bij machte iets te doen aan het lijden in deze wereld. God hééft ook iets gedaan aan het lijden in deze wereld.

De hele geschiedenis van de mensheid vóór het begin van onze jaartelling heeft Hij profeten gestuurd die de mensheid de Weg terug wezen naar God en het goede. En diezelfde geschiedenis lang hebben de mensen de profeten van God gedood. Elia, Jezus én Stefanus roepen het uit in Handelingen 7:52:

Wien van de profeten hebben uw vaders niet vervolgd? En zij hebben gedood degenen, die te voren verkondigd hebben de komst des Rechtvaardigen, van Welken gijlieden nu verraders en moordenaars geworden zijt.

Tot op de dag van vandaag is het zo dat wereldwijd de christenen vervolgd en gedood worden. Juíst en specifiek de christenen! Ja, ook andere minderheden worden vervolgd en verdrukt, doch dit is een bijwerking van de haat die de wereld heeft tegen degenen die de weg van vrede, vergeving en naastenliefde verkondigen. De Heere Jezus Christus kwam op aarde, we hebben het met Kerst gevierd, de geboorte van het Licht der wereld (Johannes 8:12) Degene Die de Weg was terug naar God, Jezus zegt hier Zelf over: “Níemand komt tot den Vader, dan door Mij!” (Johannes 14:6). Een weg door de dood heen. De Heere Jezus Christus wíst dat Hij kwam om te sterven, maar ook om weer op te staan uit de dood! Hij heeft de dood overwonnen, Hij heeft de weg gebaand tot God en tot het leven in eeuwigheid. Hiervoor moest Hij wel eerst sterven. Niet voor zichzelf, maar als Erfgenaam van de voltallige mensheid. Hij was voor God de vertegenwoordiger van de mensen bij God. En Hij stierf. Daarmee is voor God de voltallige mensheid gestorven, juridisch! “Indien Eén voor allen gestorven is, zo zijn dan allen gestorven!” zo lezen we in 2 Korinthe 5:15.

Daar blijft het echter niet bij. De Heere Jezus Christus is opgestaan uít de dood, Hij is ten hemel gevaren en met Pinksteren heeft Hij Zijn Geest uitgestort in de harten van de gelovigen. Ieder die in Hem gelooft, ontvangt de Heilige Geest, ter plekke. Op dat moment dat je in Hem gelooft, ontvang je Zijn Geest in je hart en bén je een kind van God en heb je eeuwig Leven! (1 Petrus 1:23) Het is dan vervolgens mooi om dat uit te beelden door je te laten dopen, koppie onder. Zoals Jezus Zelf zegt tegen Nicodémus: “Je moet opnieuw geboren worden, uit water en uit Geest!” (Johannes 3:5) De eerste keer worden we uit vruchtwater geboren, de tweede keer beelden we uit dat we door de Geest geboren worden door ons te laten dopen.

Dit betekent niet dat je niet meer hoeft te lijden, geen pijn, verdriet, narigheid en ellende meer hoeft mee te maken. Integendeel! De Heere Jezus Christus zegt Zelf tegen Zijn discipelen: “Ze hebben Mij gehaat, ze zúllen jullie haten!” (Johannes 15:18-26) Hij voegt er aan toe: “In de wereld zul je verdrukking hebben, maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.” (Johannes 16:33) Hij laat je nooit alleen, Hij is altijd bij je, Hij geeft je kracht om te doen wat Hij je vraagt en te leven tot eer van Hem. (2 Thessalonicenzen 1:12)

De boeddhist ontdoet zich van lijden door ‘het los te laten’, officieel door te mediteren, in de praktijk door te vegeteren. In plaats van te mediteren, stil te staan bij een idee en dat op alle niveaus te overpeinzen, probeert men alle gedachten uit te bannen door te concentreren op het lichaam en het functioneren ervan. Wat in wezen precies is dat een patiënt in coma doet. Hij vegeteert, slechts het lichaam doet het nog, de geest is bezig met het verwerken van een dermate ernstig trauma dat lichaam en geest gescheiden zijn geraakt. Er zijn gevallen van boeddhistische monniken in zo’n hoge mate van bewustzijn dat hun lichaam reeds tijdens hun leven gemummificeerd is! Het is de uiterste consequentie van levend dood zijn.

Aan de andere kant vinden we dan iemand als Paulus. Paulus vind ik een formidabel voorbeeld van een christen. Te vuur en te zwaard heeft hij de Gemeente vervolgd om zich ná zijn bekering met ziel en zaligheid te storten op de verkondiging van het evangelie, de vergeving van zonde door het bloed van de Heere Jezus Christus. Vergeving is gratis, maar niet goedkoop. Vergeving is iets totaal anders dan vergeten of negeren. Vergeven is dat iemand de plaats van de schuldige inneemt. “Zonder bloedstorting geschiedt geen vergeving”. (Hebreeën 9:22)

Vergeving is rechtvaardig doordat de Heere Jezus Christus de schuld van de mensheid op Zich nam. Hij nam de plaats in van een ieder van ons en boette voor onze zonden. Daardoor kon God ons vergeven en daardoor vergeven wij elkaar. (Zie ook de bijbelstudie Vergeving) Vergeving is vergeten wat achter ons ligt, omdat de Heere God het weggedaan heeft. Wanneer wij ontkennen dat de Heere Jezus Christus voor onze zonden gestorven is, ontkennen we daarmee dat onze zonden vergeven zijn. Er is geen andere vergeving, dan die op grond van de dood en opstanding van de Heere Jezus Christus.

Paulus wist zich met de Heere Jezus Christus opgestaan uit de dood en was nergens meer bang voor. Hij brandde van verlangen om iedereen het Evangelie te vertellen. Naar eigen zeggen, in 2 Korinthe 11:23-28, is er niemand die zoveel gedaan heeft om de blijde boodschap van de Heere Jezus Christus te verkondigen:

Zijn zij dienaars van Christus? Ik ben boven hen; in arbeid overvloediger, in slagen uitnemender, in gevangenissen overvloediger, in doodsgevaar menigmaal. Van de Joden heb ik veertig slagen min een, vijfmaal ontvangen. Driemaal ben ik met roeden gegeseld geweest, eens ben ik gestenigd, driemaal heb ik schipbreuk geleden, een gansen nacht en dag heb ik in de diepte doorgebracht. In het reizen menigmaal in gevaren van rivieren, in gevaren van moordenaars, in gevaren van mijn geslacht, in gevaren van de heidenen, in gevaren in de stad, in gevaren in de woestijn, in gevaren op de zee, in gevaren onder de valse broeders. In arbeid en moeite, in waken menigmaal, in honger en dorst, in vasten menigmaal, in koude en naaktheid. Zonder de dingen, die van buiten zijn, overvalt mij dagelijks de zorg van al de Gemeenten.

Tot geloof komen en Jezus Christus aannemen als je Verlosser is niet iets saais, het betekent niet dat je niets meer mag en een keurig braaf leven moet gaan leiden volgens allerlei wetten en regels. Integendeel! Het is het spannendste geweldigste avontuur dat je zult beleven… Ja, het betekent lijden, zoals Paulus zegt: “Want ik houde het daarvoor, dat het lijden dezes tegenwoordigen tijds niet is te waarderen tegen de heerlijkheid, die aan ons zal geopenbaard worden.” (Romeinen 8:18)

Paulus zag uit naar het moment dat zijn aardse strijd gestreden zou zijn en hij verlost zou zijn van zijn lichaam. Dan zou zichtbaar worden wat de Heer voor geweldigs door hem heen heeft kunnen doen (2 Korinthe 5:1-10). Als een mal die verbroken wordt en waaruit eindelijk het gouden beeld tevoorschijn komt. (1 Petrus 1:7)

Hij maakt onder andere in de brief aan Timótheüs de vergelijking van het leven van de gelovige met dat van een topsporter (1 Korinthe 9:24, 25). De training ter voorbereiding op de wedstrijd doet soms pijn. Ná een training of een wedstrijd kan het lijf zoveel pijn doen dat je nauwelijks kunt bewegen. Maar je lichaam past zich hier op aan door sterker te worden. We zien dit en het zichtbaar goed getrainde lichaam van een topsporter vindt alom waardering, maar we weten ook dat dit het resultaat is van vele uren pijn lijden bij schier eindeloze trainingen en moeizaam bevochten overwinningen in zware wedstrijden. De blijdschap die er is aan het eind van een gewonnen toernooi is groter naarmate het toernooi moeilijker was en de wedstrijden met veel pijn en moeite gewonnen werden. Hoe meer strijd er geleverd moest worden om te winnen, des te blijer de atleet is met de prijs die behaald is. Dit is de uitbeelding, het zichtbaar maken, van exact wat er in ons geestelijk leven gebeurt (1 Timótheüs 6:12; 2 Timótheüs 2:4; 4:7). Of, om met de woorden van Petrus (1 Petrus 4:13) te spreken:

Maar gelijk gij gemeenschap hebt aan het lijden van Christus, alzo verblijdt u; opdat gij ook in de openbaring Zijner heerlijkheid u moogt verblijden en verheugen.


Verblijden in lijden

Verblijden in lijden

Een reactie op "Verblijden in lijden"

  1. Beste Willem,

    Je schrijft:

    “Je moet opnieuw geboren worden, uit water en uit Geest!” (Johannes 3:5) De eerste keer worden we uit vruchtwater geboren, de tweede keer beelden we uit dat we door de Geest geboren worden door ons te laten dopen.

    Het is begrijpelijk dat jij als biologieleraar bij het geboren worden uit water in eerste aan vruchtwater denkt om vervolgens en bij het geboren door de Geest aan het dopen denkt

    Het geboren door de Geest (het ontvangen van de Geest) wordt toch gegeven door handoplegging. In Handelingen 19, 2 het volgende :

    ‘Hebben jullie de heilige Geest ontvangen toen jullie het geloof aanvaardden?’ Ze antwoordden: ‘Nee, we hebben zelfs niet gehoord van het bestaan van een heilige Geest.’3/Hij vroeg: ‘Hoe zijn jullie dan gedoopt?’ ‘Met de doop van Johannes,’ antwoordden ze. 4/Daarop zei Paulus: ‘Johannes doopte de mensen om hen een nieuw leven te laten beginnen en zei tegen hen dat ze moesten geloven in degene die na hem kwam, in Jezus.’5/Toen ze dat gehoord hadden, lieten ze zich dopen in de naam van de Heer Jezus,6/en toen Paulus hun de handen had opgelegd daalde de heilige Geest op hen neer,

    Hier staat niets over vruchtwater, er wordt eerst gedoopt (met water) en het geboren worden uit de Geest (het ontvangen van de Geest) gebeurt door handoplegging lees ik hier.

    Er staat uit water Water en Geest, beide elementen zijn m.i. essentieel.

    Daarom staat er in 1 Petrus 3, 21 (over het lijden in de eindtijd) : het water van de doop, waardoor u nu wordt gered.

    Verder wil ik je vragen hoe Kolossenzen 1, 24 begrepen moet worden:

    “Ik ben blij dat ik nu voor u lijd en dat ik in mijn lichaam mag aanvullen wat er nog aan Christus’ lijden ontbreekt, ten behoeve van zijn lichaam, de Kerk”

    Groet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *