Amos (“lastdrager”), de profeet , werd door de HEERE naar Beth-El gestuurd. Dat lag in één van de steden van het tienstammen-rijk, want Amos was weliswaar uit de twee stammen, maar had een bediening onder de tien stammen. Aldaar moest hij oordelen over Israël aankondigen, want God doet niets zonder dat Hij het van tevoren aankondigt.
Amos 2 : 4-6a
Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Juda, en om vier zal Ik dat niet afwenden; omdat zij de wet des HEEREN verworpen, en Zijn inzettingen niet bewaard hebben; en hun leugenen hen verleid hebben, die hun vaders hebben nagewandeld.
Daarom zal Ik een vuur in Juda zenden, dat zal Jeruzalems paleizen verteren.
Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Israël, en om vier zal Ik dat niet afwenden; ….
Het Westerse politieke en economische systeem
Het Westerse politieke en economische systeem is de Heer niet welgevallig, zo blijkt uit Amos 2. De Heer zegt dat het niet beantwoordt aan Zijn norm. Zeker als men de Heer en Zijn Woord kent, zou men dat weten. Dat geldt primair voor het Joodse volk en daarna zeker ook voor de Westerse, zogenaamd Christelijke, volken. Zij hebben een hele Bijbel, ze weten hoe het zou moeten, maar ze doen het toch ook niet; net zomin. Ze hebben hun eigen ideeën over hoe een staat, een volk, een economie, gerund zouden moeten worden. Ze trekken zich er toch ook niks van aan.
Onze samenleving is vooral gericht op zelfbedachte godsdienst. In de verte een beetje ontleend aan de Bijbel of zelfs aan Mozes, maar daar weet men ook nauwelijks meer van. Daarnaast heeft men allerlei andere dingen, die men minstens gelijk stelt met de Bijbel of zelfs daarboven.
De HEERE kondig via Amos oordeel aan
Israël, de tien stammen, kon zich ontwikkelen, macht uitbreiden, grenzen verleggen. Het was een tijd van welvaart en dat is precies de aanleiding voor deze profetieën, die een oordeel aankondigen over een volk dat niet in de HEERE (Jehovah) geïnteresseerd is, maar vertrouwt op eigen kracht, rijkdom en cultuur. Daarom kondigt de HEERE via Amos het oordeel aan, dat zo’n 60 jaar later kwam, toen Israël in Assyrische ballingschap weggevoerd werd.
De hedendaagse opvattingen over deze profetie van Amos verklaren helaas alles weg naar 722 B.C. Aan dit Bijbelboek heb je dan in feite niks meer. Op dezelfde manier redeneert men de profetieën over het Joodse volk weg. De profetieën over herstel zouden in dat geval vervuld zijn in de terugkeer uit de Babylonische ballingschap.
Dezelfde omstandigheden betekent opnieuw dezelfde profetieën
Maar … in het Bijbelboek Amos, (zie ook “Amos” op bijbelschool.vlichthus.nl) die profeteerde onder en tot de tien stammen, gaat het om profetieën over gehéél Israël (en óók over de buurlanden en volken, waaronder de Filistijnen) en die hebben hun uiteindelijke vervulling in de nu nog toekomstige dagen van Christus’ wederkomst. Als dezelfde omstandigheden zich weer voordoen, wat dan zeker het geval zal zijn, dan worden dezelfde profetieën opnieuw van kracht.
God is Dezelfde en handelt wat dat betreft ook altijd hetzelfde. Dat geldt ook voor de goede afloop voor degenen (een overblijfsel) die geloven, zo besluit hoofdstuk 9 van Amos. Die belofte van Godswege berust uiteraard op de bekering van het volk, van zowel de 2 als 10 stammen Israëls. Dan zal de Heer het land tot het meest vruchtbare land ter wereld maken.
Meer volkeren op “de kaart”
Boven hoofdstuk 1 van Amos staat: “Bedreiging tegen verschillende volken”. Dat zijn de buurvolkeren rondom de grenzen van Israël en deels ook broedervolkeren. Zeer kort worden enige profetieën over hen uitgesproken. Syrië, in het noorden en Libanon, met als hoofdstad Tyrus. Daarna profetieën over Edom en vervolgens over Ammon en Moab.
Het oordeel Gods, dat in de toekomst over geheel Israël (met name de tien stammen) zal komen, heeft meteen een uitwerking op de buurvolken. Die zijn er allemaal weer in onze dagen. De Palestijnen, dat zijn de Filistijnen, staan dus ook inmiddels weer op “de kaart”…