Blog v. Stempvoort
0

Viering en verdrukking

Kent u de film ‘The fighting temptations’? Deze gaat over het gospelkoor van een klein kerkje ergens in het Zuiden van de Verenigde Staten. De kerk en het koor hebben betere tijden gekend. Dan komt de hoofdpersoon van de film en deze krijgt de opdracht om het koor nieuw leven in te blazen. Ogenschijnlijk een onmogelijke opdracht, maar met christenen van allerlei pluimage lukt dit uiteindelijk natuurlijk toch. Halverwege de film komt de dominee eens polshoogte nemen. Misschien wat verrast door de stijl, maar ook aangestoken door het enthousiasme van het koor zegt hij: “Zolang ze Gods Naam eren, vind ik het prima!” Om vervolgens wel te bedenken: “De mensen in de kerk staat een verrassing te wachten op zondag …”

Vergelijkbare woorden sprak onze directeur gisteren na afloop van de Paasviering. Zoals u misschien weet heb ik het genoegen werkzaam te zijn op één van de christelijke middelbare scholen in Nederland. Het christelijke karakter van de school uit zich vooral in de Kerst- en Paasviering (soms wordt er ook een Pinksterviering georganiseerd) en officieel houdt elke leraar het eerste uur een dagopening, hoewel er helaas (veel) leerlingen zijn die zeggen in 3 jaar tijd nooit een dagopening te hebben gehad. Veel docenten beweren dan: “die kinderen zitten daar echt niet op te wachten hoor”. Anderen geven aan dat zij geen zin hebben om hun hoofd op het hakblok te leggen. Begrijpelijk natuurlijk: de gemiddelde klas heeft bijna 30 leerlingen, die meestal een stuk mondiger zijn dan hun ouders als puber waren. Zeker wanneer zij in ‘de klas’ zitten, voeren diegenen de boventoon die geleerd hebben assertief te zijn en voor zichzelf op te komen, ‘want een ander doet het niet voor je’. Kinderen die van huis uit een christelijke opvoeding gehad hebben, kennen toch wat meer hun plek. Zij weten dat we op een dag rekenschap af moeten leggen van wat we gedaan hebben met het leven dat we kregen. Op één of andere manier merk je bij die kinderen vaak nog dat zij weten dat hun ouders autoriteit hebben over hen, en dat ook hun ouders een autoriteit boven zich weten, een autoriteit hoger dan hier op aarde.

Natuurlijk is het zo dat veel docenten vanuit een stuk plichtsbesef of roeping een dagopening houden. Volgens een collega komt de kern van deze dagopeningen veelal neer op: echte vriendschap overwint alles! Wat, volgens hem, uit eigen ervaring sprekend, helaas niet waar is. Anderen gebruiken de dagopening om kinderen een stukje waarden en normen voor te houden. Iets wat aansluit bij de inhoud van de meeste mentorlessen, die tot doel hebben bij te dragen aan ‘sociaal-emotionele vaardigheden voor actief burgerschap’. Viering en verdrukking

Vandaag (Goede Vrijdag 2014) is het bijna 20 eeuwen geleden dat Jezus die bekende woorden sprak: “Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld” (Johannes 18 : 36). Maar tot op de dag van vandaag lijken christenen overal ter wereld bezig het tegendeel te bewerkstelligen. Men is maar bezig met allerlei wetten, regels en beleidsplannen, om maar de uitwerking van de Geest zelf tot stand te brengen. Iets wat tot op heden niet gelukt is. We falen allemaal, stuk voor stuk en elke dag weer, en voor zover we dat zelf niet doen zijn er wel anderen waarvan we vinden dat zij falen of tekort schieten. En door middel van therapieën, handelingsplannen en dergelijke proberen we dan toch het tij te keren. Viering en verdrukking

Het tij is niet te keren. De mens deugt niet, omdat de aarde niet deugt (1 Johannes 5 : 19), de aarde deugt niet omdat degene die er de macht over heeft niet deugt (Johannes 16 : 11, Efeze 2 : 2), deze deugt niet omdat hij zich niet aan God ondergeschikt wilde weten, (Jesaja 14 : 12, 13) maar zelf de mooiste, grootste, belangrijkste persoon wilde zijn. Een gedachte die we wellicht allemaal wel eens herkennen bij onszelf, toch? Viering en verdrukking

Wat wij ook kennen is het Woord van God en Hem over Wie het Woord spreekt. Door het geloof hierin weten wij ons kinderen van Hem (Romeinen 8 : 14-16), door te geloven in Zijn Woord ontvangen wij Zijn Geest in ons hart en die Geest is het Die ons leidt en ons leert wat Hij wil dat wij weten kennen en kunnen. (Efeze 1 : 18, Titus 2 : 12. 1 Korinthe 2 : 13). Wat het is dat Hij wil dat wij doen? Van Hem getuigen natuurlijk, het evangelie prediken! (Johannes 15 : 27, Handelingen 1 : 8) Nee, sorry, daar bereikt u ogenschijnlijk bar weinig mee, de meeste mensen zitten er niet op te wachten en vinden het onzin. En inderdaad, de prediking van het evangelie is dwaasheid voor een ongelovige, (1 Korinthe 1 : 18) maar Pasen is een christelijk feest, sterker nog, volgens mij is Pasen het allerbelangrijkste christelijke feest.

Daarom was het zo mooi om gisteren met enkele honderden tieners Pasen te vieren. Vieringen waarbij leerlingen vertelden wat Pasen voor hen betekent (“niet dat ik heel christelijk ben, maar ik geloof wel in de dood en opstanding van Jezus Christus, Die stierf voor onze zonden en weer opstond uit de dood en nu leeft in de harten van de gelovigen, zolang de wereld bestaat”), een band met enkele leerlingen die zongen: “Zie hoe Jezus daar loopt in Jeruzalem”. Leerlingen die voorlazen uit de Bijbel over Jezus en Barabbas bij Pilatus, Jezus met de moordenaars aan het kruis, en Jezus Die is opgestaan uit de dood.

Mooi was het vooral ook om MC Prophet en Rivelino “Opnieuw geboren, ja, ik ben opnieuw geboren” te horen zingen. Te midden van honderden tieners die niet meezongen, omdat zij donders goed weten wat er bedoeld wordt met die woorden en dat het jaar door belachelijk maken. Nergens woedt de strijd om de ziel van een mens feller dan daar waar gelovigen en ongelovigen samen leven. Het meest ontroerende vond ik het om tientallen leerlingen te horen en zien zingen: “Opnieuw geboren, ja, ik ben opnieuw geboren”.

Zo’n viering maakt alle trammelant die je door die geestelijke strijd meemaakt meer dan waard. Ja ik dank u voor Uw genade o Heer! Want die is mij genoeg.


Viering en verdrukking

Viering en verdrukking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *