Rabbijnen zijn al vele eeuwen de leraren binnen het judaïsme, de joodse religie. Een ruwe schatting geeft aan dat er wereldwijd tussen de 10.000 en 50.000 rabbijnen zijn. Zij zijn in feite de leiders van de Joden en houden zich bezig met het behoud van de “joodse identiteit”.
Er zijn ook “opperrabbijnen”. In Nederland – in 2025 – is dat Binyomin Jacobs. De opperrabbijn wordt gezien als autoriteit op het gebied van halacha (joodse wet). Hij geeft in een bepaalde regie leiding aan andere rabbijnen, ziet toe op de naleving van joodse wetten en tradities en treedt op als eindverantwoordelijke bij geschillen en beslissingen rond religieuze kwesties.
Het judaïsme
Het judaïsme is de verzameling van wetten, regels en gebruiken voor de Joden. Het is o.a. gebaseerd op de boeken van Mozes: de Tora en ook op de Tenach. Dat is het heilige boek van het jodendom en bestaat uit 39 bijbelboeken die ook in het Oude Testament voorkomen, maar in een andere volgorde. Er staan ook leefregels, geschiedenis en levenslessen in, die vormgeven aan het judaïsme.
De Talmoed
De Talmoed (= “leer”) is na de Tenach het belangrijkste boek binnen het religieuze jodendom. Het is een uitgebreide verzameling commentaren, discussies en uitleg van rabbijnen over de Tenach, vooral gericht op de mondelinge traditie van de Joodse wet en ethiek. Er zijn twee versies: de Babylonische Talmoed, de meest gezaghebbende, en de Jeruzalemse Talmoed, die eerder werd samengesteld. De Talmoed bevat niet alleen juridische teksten, maar ook verhalen, wijsheden en historische en medisch-ethische kennis. Het is de centrale tekst voor studie in joodse leerhuizen en vormt de basis voor veel aspecten van joods religieus en maatschappelijk leven.
De Talmoed bestaat uit twee delen: de Misjna, en de Gemara, dat zijn commentaren op de Misjna, die eeuwen later werden toegevoegd. De Misjna bevat mondelinge leer als toelichting op de Tora-geboden en verboden voor het Joodse volk. Omstreeks 200 A.D. heeft rabbi Jehoeda Hanassi (ca. 135 – 200 uiteindelijk al deze Misjna-verzamelingen gerangschikt en tot een systematisch geheel gesmeed.
Ruim 613 leefregels
Joodse tradities bevatten ruim 613 leefregels, waaronder spijswetten, sjabbat, feestdagen en gebeden. Vanaf de ballingschap van het Joodse volk (2 stammen van Israël) in Babylon, en in de 5 eeuwen tijd tussen het einde van die ballingschap en de komst van de Here Jezus, werd de Joodse religie, het judaïsme, “in eigen beheer” vorm gegeven. D.w.z. deze dingen waren níet afkomstig van hun God, de HEERE, oftewel Jehovah (Jahweh).
In de dagen van de Here Jezus op aarde, met name tijdens zijn bediening in Judea, Samaria en Galilea, bekritiseerde Hij dan ook hevig het judäisme en regelmatig in felle bewoordingen. Hij wees er op dat de Joden (de “Zijnen”; Johannes 1 : 11) door hun vasthouden aan dat judaïsme het verwachtte Koninkrijk niet zou kunnen binnengaan. Men zou de Here Jezus niet aannemen als hun aangekondigde Verlosser. (Jesaja 41, 43, 44, 48, 49, 54) Zijn oproep was steeds: bekeert u. Ook na Zijn kruising door o.a. de religieuze leiders en het volk, gevolgd door Zijn opstanding, was dat de oproep. (Handelingen 2 : 38)
Einde aan het huwelijksverbond
In de praktijk had het Joodse volk echter een eigen religie ontwikkeld in de tijd dat God – sinds het optreden van Zijn voor dat moment laatste profeet Maleachi – niet sprak tot Zijn volk. Dat was Zijn “vrouw”, want in die bewoordingen spreekt de Bijbel daar nu eenmaal over. Paulus leert – Romeinen 7 – dat met de dood van de Here Jezus, er een einde gemaakt werd aan dat huwelijksverbond tussen Jehovah en Israël. Om preciezer te zijn met de 2 stammen, want de 10 stammen waren in 722 B.C. al met een “scheidbrief” officieel gescheiden van de Man, Jehovah dus. Daarna werden zij hardhandig het “Land des HEEREN” uitgezet. (Jesaja 50 : 1; Jeremia 3 : 8)
Dat herhaalde zich in het geval van de ontrouwe 2 stammen, onder de naam “Juda”. Na de dood en opstanding van de Here Jezus, was er niet langer een huwelijksverbintenis tussen God en de 2 stammen. Dat betekende ook dat dit volk geen recht had om te wonen in het land dat van God Zelf is. In 70 A.D. volgde daarom de vernietiging van Jeruzalem (zie de boeken van Flavius Josephus).
Het ongeloof van rabbijnen sinds 70 A.D.
Tot aan de tweede vernietiging van de Tempel in Jeruzalem, in 70 A.D., kende het judaïsme nog priesters (kohanim) en hogepriesters. Hierna namen de rabbijnen, oorspronkelijk geleerden en leraren, geleidelijk de spirituele leiding en religieuze autoriteit over binnen de Joodse gemeenschap. Dat bleef zo in de grote “diaspora” vanaf vooral 135 A.D., de tot nu toe laatste grote vernietiging van Jeruzalem door keizer Hadrianus. De naam Jeruzalem verdween zelfs en werd “Aelia Capitolina”. (tot 326 A.D.) Er mocht geen jood meer komen in die stad, aldus het decreet van Hadrianus.
De rabbijnen zetten onverminderd de lijn van ongeloof van de religieuze leidslieden voort. Ook zij erkenden de Here Jezus Christus niet als de aangekondige Zoon (= Erfgenaam) van God. Zij wilden Hem niet aannemen als de Messias (de Gezalfde) en doodden Hem zelfs. Na Zijn opstanding op derde dag namen zij de woorden van de apostel Petrus in Handelingen 2 en 4 niet ter harte.
Handelingen 2 : 32, 36, en 4 : 11, 12
Dezen Jezus heeft God opgewekt; waarvan wij allen getuigen zijn.
Zo wete dan zekerlijk het ganse huis Israëls, dat God Hem tot Heere (= Jehovah) en Christus gemaakt heeft, namelijk dezen Jezus, Dien gij gekruist hebt.
Deze is de Steen, Die van u, de bouwlieden, veracht is, Welke tot een hoofd des hoeks geworden is.
En de zaligheid is in geen anderen; want er is ook onder den hemel geen andere Naam, die onder de mensen gegeven is, door welken wij moeten zalig worden.
Dit is helaas de situatie tot op vandaag.
Het Evangelie van Christus prediken aan joden
Meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. Vasthouden aan het judaïsme en acht slaan op de leringen van de rabbijnen is uitermate onverstandig, vanuit de Bijbel bezien althans. Het kost je je eeuwig leven! Maar zoals de titel luidt: rabbijnen geloven niet in de Bijbel. En degenen die de rabbijnen volgen derhalve ook niet. Men verwerpt de Schrift, die één geheel is en daardoor het ene Woords Gods. De complete Bijbel is het Oude Testament en het Nieuwe Testament onlosmakelijk bij elkaar.
Daarom is het belangrijk dat het “Evangelie Zijns Zoons” (Romeinen 1 : 9), het “Evangelie van Christus” (o.a. Romeinen 15 : 19; 2 Korinthe 2 : 12) aan de joden gepredikt wordt. Zodat zij hun eigen religie – het judaïsme – kunnen afleggen, om, net als geldt voor elk mens, wedergeboren te worden als kinderen Gods, levend onder het Nieuwe Verbond. De komst daarvan werd al lang geleden aangekondigd in Jeremia 31.
Jeremia 31 : 31-33
Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik met het huis van Israël en met het huis van Juda een nieuw verbond zal maken;
Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage als Ik hun hand aangreep, om hen uit Egypteland uit te voeren, welk Mijn verbond zij vernietigd hebben, hoewel Ik hen getrouwd had, spreekt de HEERE;
Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israël maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.
Bekeert u
Zo eenvoudig is het … Het kán gewoon niet anders dan wat de apostel Petrus zijn joodse volksgenoten op de beroemde pinksterdag voorhield (Handelingen 2 : 38):
Bekeert u, en een ieder van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
De zonde (misser) van ongeloof, helaas nog steeds gepraktiseerd door het jodendom, kan alleen vergeven (rechtgezet) worden door de bekering tot de Here Jezus Christus. Omkeren dus, niet langer doorgaan op dezelfde weg. Een andere manier is er niet! De “gave des Heiligen Geestes”, het onvergankelijke Nieuwe Leven in Christus, is alleen op die manier de ontvangen.
Video over leringen van rabbijnen
Mocht het voor u als lezer toch niet zo eenvoudig liggen, dan kunt u wellicht video’s bekijken over wat rabbijnen leren en geleerd hebben. Zie daarvoor het artikel, verwijzend naar video’s, “Rabbijns jodendom navolgen”.
